Wolność wspólnot religijnych

Rada Najwyższa przyjęła ucheałę numer 4128-d. Krótko mówiąc, mówimy o przejściu wspólnot religijnych z jednej jurysdykcji do drugiej. W końcu to jest pytanie na Ukrainie – bardzo ważne. Dokument ten stanowi, że decyzje o zmianie podporządkowania lub o zmianie i uzupełnieniu statutu podejmowane są na walnym zgromadzeniu wspólnoty religijnej przez co najmniej dwie trzecie głosów ich uczestników. Jednocześnie zachowane zostają normy statutów (regulaminów) gmin dotyczące liczby członków niezbędnych do uznania takiego zatwierdzenia.

Jednocześnie zmiana podporządkowania wspólnoty religijnej nie wpływa na prawa własności i inne prawa. Jednym z najważniejszych postanowień tego dokumentu jest wprowadzenie moratorium na nieruchomość  własności gminy, która podjęła decyzję o zmianie podporządkowania. Dopóki organizacja religijna nie zostanie oficjalnie zarejestrowana (ponownie zarejestrowana), nieruchomość ta nie może zostać sprzedana, podarowana, wydzierżawiona ani zastawiona jako zabezpieczenie.

Jednocześnie dokument chroni prawa "mniejszości" - część wspólnoty religijnej, która nie zgadza się z decyzją walnego zgromadzenia o zmianie podporządkowania, może stworzyć i oficjalnie zarejestrować nową grupę wyznaniową. Ma również prawo zawrzeć umowę o korzystaniu z budynku, w którym odbywają się spotkania. Takie prawo nie jest w żaden sposób ograniczone. Dokument wyjaśnia również procedury rejestracji i ponownej rejestracji wspólnot religijnych.

Innowacje legislacyjne: "za" i "przeciw"

Z jednej strony pozytywny jest fakt, że decyzja o przeprowadzce do innej kościoła powinna zostać podjęta przez dwie trzecie, a nie przez zwykłą większość członków wspólnoty religijnej. W końcu wyklucza się wszelkie spekulacje, "kusząc" sympatyków lub manipulując protokołami walnych zgromadzeń. Z drugiej strony wywołuje to konflikt interesów, zgodnie z którym na przykład 65% członków społeczności nie będzie miało prawa do zrealizowania pragnienia przeniesienia się do innego kościoła i będzie zmuszona do poddania się mniejszości.

Powiedział korespondentowi Ukrinformu współautor i główny inicjator projektu, zastępca przewodniczącego parlamentarnej komisji ds. Kultury i duchowości Viktor Yelensky, który podjął decyzję po przygotowaniu dokumentu przez grupę ekspertów, zapoznał się z listami wielu organizacji religijnych i stwierdził: kworum parafian w walnym zgromadzeniu w celu uznania ich za prawne waha się - od 2/3 do 3/4 członków społeczności. Dlatego też norma wprowadzona zmianami legislacyjnymi (na tle propozycji 50% uczestników spotkania plus jeden głos) jest bardziej demokratyczna i pozwala uwzględnić opinię arytmetycznej większości społeczności.

Viktor Yelensky

"Dwie trzecie z dwóch trzecich nie jest większością. Ustawa właśnie rozwiązała ten problem, aby nikt nie miał wątpliwości co do demokratycznego charakteru procedury i legalności decyzji wspólnot religijnych "- podkreśla Wiktor Jeleński. W tym przypadku nikt nie zawraca sobie głowy powrotem do "kwestii podporządkowania" w przyszłości. Również autor ustawy jest przekonany, że nie pojawią się żadne problemy przy wdrażaniu przepisu dotyczącego organizacji alternatywnego kultu dwóch wspólnot we wspólnych budynkach świątynnych i kompleksach.Oddzielne nabożeństwa będą bardziej regułą niż wyjątkiem.

"Jeśli chodzi o dzielenie się budynkami religijnymi, tam, gdzie taka potrzeba się pojawia, jestem pewien: nie będzie problemów z określeniem kolejności usług w dni powszednie", zauważa pan Yelensky, "oraz w czasie świąt w wielu kościołach odwiedzanych przez dużą liczbę parafian, a teraz będą dwie lub trzey liturgie. Dlatego też łatwo będzie wprowadzić harmonogram usług: na przykład w tym roku pierwsza wielkanocna usługa jest prowadzona przez zwolenników jednego wyznania, następna - innego. Najważniejsze to dobra wola i pragnienie pokoju. " Oznacza to, że praktyczna realizacja projektu jest jedną z możliwości pokazania, że ​​Ukraińcy wiedzą, jak negocjować. Ważne jest, aby nie ulegać prowokacjom inspirowanym z zewnątrz.

I, niestety, niemożliwe jest uniknięcie wszelkiego rodzaju prowokacji w tak delikatnej kwestii ... Przypomnijmy, w przededniu głosowania za projektem ustawy nr 4128-d, w sieci w parlamencie rozprowadzono list krytykujący ten dokument. Większość stwierdzeń autorów komunikatu wydaje się być "wyssana z palca". Chociaż niektóre, oczywiście, wymagają wyjaśnienia i komentarzy.

Na przykład uwaga, że ​​"ponowna rejestracja organizacji religijnej z notarialnym potwierdzeniem podpisu każdego uczestnika spotkania społeczności w ciągu roku wymaga znacznych wydatków dla parafian". W rzeczywistości tak nie jest. Dla małych wiosek i osiedli kwestia zapłaty za taką procedurę nie ma znaczenia. Rzeczywiście, zgodnie z art. 37 Ustawy Ukrainy "O notariacie", w rozliczeniach, w których nie ma notariuszy, niektóre czynności notarialne mogą być wykonane przez upoważnionych urzędników organu samorządu terytorialnego. Artykuł 78 ustawy stanowi, że urzędnik organu samorządu terytorialnego poświadcza autentyczność podpisów na dokumentach, których treść nie jest sprzeczna z prawem i które nie mają charakteru porozumienia i nie zawierają informacji dyskredytujących honor i godność osoby. W innych miejscowościach koszt notarialnych usług jest dość wygórowany. Na przykład, po przeanalizowaniu "cen" na wielu stronach prywatnych notariuszy, znajdujemy informację, że zwykle cena potwierdzenia podpisu jednej osoby wynosi 50-60 hrywien (chociaż niektórzy oceniają swoje usługi na 150-200, ale niech zarabiają na biznesmenach). A kiedy poświadcza się kilkadziesiąt podpisów, prawdopodobnie można zgodzić się na zniżkę. W tym przypadku nikt nie nęka wspólnoty religijnej, aby poniosła koszty potwierdzenia podpisów parafian o niskich dochodach. Ogólnie rzecz biorąc, mówimy o kwotach współmiernych do dziennych wydatków organizacji religijnych.

Viktor Yelensky zapewnia, że ​​wszystkie normy nowej ustawy, które dotyczą kwestii rejestracji, zostały spisane przez najbardziej wpływowych specjalistów na Ukrainie - w szczególności przedstawicieli Ministerstwa Sprawiedliwości, którzy są bezpośrednio odpowiedzialni za kwestie rejestracji państwowej, a także prawników organizacji religijnych, którzy codziennie zajmują się rejestracją społeczności. "Ponadto, jak każda ustawa, dokument został dokładnie przestudiowany przez dział prawny Rady Najwyższej. Dlatego wszystkie uwagi poczynione w liście przeciwników dotyczące kwestii rejestracji są nieprofesjonalne, bezpodstawne i manipulujące "- podkreśla parlamentarzysta.

Kolejna wypowiedź przeciwników zmian legislacyjnych dotyczy niemożności ich praktycznego wdrożenia w społecznościach religijnych, które nie mają stałego członkostwa, gdy rady parafialne lub inne organy zarządzające pełnią funkcje walnych zgromadzeń. Viktor Yelensky wyjaśnia, że ​​innowacja, wręcz przeciwnie, pomoże w normalizacji działalności wspólnot religijnych. W istocie brak stałego członkostwa w ogóle uniemożliwia przyjęcie uzasadnionych i wiążących decyzji dla całej parafii. Jednocześnie autor projektu ustawy przypomina, że ​​w celu uniknięcia manipulacji użył definicji wypracowanej przez Europejski Trybunał Praw Człowieka: "wspólnota religijna przyjmuje i wyklucza członków według własnego uznania". "To" pobudzi "społeczności do bliższego przyjrzenia się kwestii członkostwa w kongregacji i życiu parafii w ogóle. Jednocześnie mówimy tylko o "pewnych zaleceniach" dla wspólnot religijnych, ponieważ państwo również dystansuje się od jakiegokolwiek wpływu na działalność kościelną - podkreśla parlamentarzysta.

Autorzy krytycznego listu jako "jedną z największych wad" projektu ustawy nr 4128-d podają, że wymóg złożenia wniosku o rejestrację z nowym brzmieniem karty wspólnoty religijnej, wykaz wszystkich uczestników walnego zgromadzenia to "nieuzasadniona ingerencja w wewnętrzne sprawy wspólnoty religijnej, naruszenie szacunku dla ich przekonań religijnych. " Autor ustawy również zaprzecza zarzutom. Przypomina, że ​​zgodnie z prawem takie informacje, jak również wszelkie inne informacje przekazywane organom rejestracji państwowej, są poufne. W przypadku nielegalnego wykorzystania danych osobowych obywateli przewidziana jest odpowiedzialność karna.

"Ogólnie rzecz biorąc, zmiany legislacyjne są już spóźnione", podsumowuje Viktor Yelensky, przecież ustawa "O wolności sumienia i organizacji religijnych "przyjęta w kwietniu 1991 r. Gwarantuje, że każda wspólnota religijna może być podporządkowana dowolnemu centrum religijnemu i swobodnie  mogą zmieniać swoje podporządkowanie. Ale to, jak można to zrobić, nie jest zdefiniowane. A to od czasu do czasu powodowało nieporozumienia, a nawet prowadziło do starć i procesów sądowych. Najsłynniejszy z nich to "przypadek parafii św. Michała przeciwko Ukrainie". (Sprawa związana z decyzją wspólnoty religijnej zarejestrowanej w dzielnicy Darnytsa w Kijowie w grudniu 1999 r. O przeniesieniu z podporządkowania UPC Patriarchatu Moskiewskiego do UPC-KP, co doprowadziło do licznych starć i aresztowań). Ostatecznie sprawa trafiła nawet do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, który bronił prawa ludzi do zmiany podporządkowania religijnego. W tym samym czasie sąd międzynarodowy wskazał ukraińskiemu prawodawcy potrzebę opracowania odpowiedniej procedury "- powiedział poseł.

W tym samym czasie Viktor Yelensky odrzuca oskarżenia osób nieżyczliwych, że zmiany legislacyjne zostały przygotowane "na potrzeby jednego z Kościołów". Przypomina również, że zarejestrował pierwszą wersję dokumentu w Radzie Najwyższej jeszcze w lutym 2016 r.

Vladislav Obuk, Kijów